 |
دكتور_بطاطس
البارت_الخامس
بقلمى منار مجدي
ليصلكم باقي الروايه تابعونا من هنا
موده:اه اخد الدوا بس لازم ياكل.
هيام:هطلب دليفيرى.
موده:إيه اكيد بتهزرى صح مينفعش يأكل اكل من بره هيتعبه اكتر
هيام :طيب اعمل ايه انا مش بعرف اعمل اكل وعنايات واخده أجازه.
موده:خلاص خلاص أهدى كده شهيق زفير شهيق زفير دلوقتى قوليلى فين المطبخ.
هيام:هناك اهو.
دخلو المطبخ وموده شافت فين الحاجه وطلعت إلى هى هتحتاجه.
هيام:بتعرفى تعملى أكل.
موده:حبه صغيرين هحاول ميبوظش منى ادعى معايا وقولى يا رب يطلع كويس.
هيام:يا رب.
بدأت موده تعمل الاكل بعد ما لمت شعرها ديل حصان.
موده وهى بتقلب شوربه الخضار وبتدندن.
هيام:موده انتى بتحبى حد.
موده بصيتلها كده😏وقالت:منتش قد الحب يا قلبى وله قد حكاياته ليه عايزنى من دلوقتى احكيلك رواياته منتاش قد الحب يا قلبى وله قد حكاياته ليه عايزنى من دلوقتى احكيلك رواياته مش كل كتاب يا قلبى فى الحب يتقرا وقولتلك ميت مره انا قولتلك ميت مره انا لسه انا لسه انا لسه صغيره انا لسه صغيره.
هيام:كمليها صوتك حلو اوى.
موده ابتسمت وكملت: أما انت عليك يا قلبى شويه أسئله وكل سؤال بيخلق فى الفكر مشكله اما انت عليك يا قلبى شويه أسئله وكل سؤال بيخلق فى الفكر مشكله عبله وعنتر عملو ايه علشان يقسى الحب عليهم وحبيب ليلى اتجنن ليه وليه الدنيا غدرت بيهم عبله وعنتر عملوا ايه علشان يقسى الحب عليهم وحبيب ليلى اتجنن ليه وليه الدنيا غدرت بيهم تكونش بتسأل عنهم علشان تتعلم منهم هو احنا قدهم وله احنا زيهم هو احنا قدهم وله احنا زيهم مش كل كتاب يا قلبى فى الحب يتقرا وقولتلك ميت مره انا قولتلك ميت مره انا لسه انا لسه انا لسه صغيره انا لسه صغيره.اخدت معلقه.
موده:هيما بصى كده شكلها استوت.
هيام داقتها وبرقت لموده.
موده:لا متقوليش وحشه.
هيام:ديه حلوه اوى عملتيها إزاى كده ديه احسن من بتاعت عنايات حتى.
ابتسمت موده بكسوف وفرغت لمالك.
هيام:لا روحى انتى انا هقعد ادردش مع الحله شويه.
موده ضحكت:بالهنا والشفا
ابتسمت هيام ومسكت المعلقه ونزلت اكل فى الحله.
دخلت موده بعد ما خبطت.
موده:إيه النوم ده كله يا دكتور بطاطس إيه بتعوض إلى فاتك وله إيه الحمدلله انك نايم ومش سامعنى.
مالك بتعب وهو مقفل عينيه:لا سامعك بس اما افوقلك.
موده:قول والله صاحى كده.
مالك ابتسم بتعب: والله صاحى
موده:وتفوقلى ليه انا مقولتش حاجه.
مالك:بجد يعنى مقولتيش دكتور بطاطس.
موده:مين انا خالص عمرى عمرى ما اقول على حضرتك كده يا دكتورنا.
ابتسم مالك وقال:فى ريحه حلوه طالعه من الصبح يا ترى ريحه إيه.
موده:شوربه الخضار يالا بقا عشان تاكل مينفعش علاج من غير أكل.
مالك:مش قادر.
موده:اه اه طيب.
مالك فتح عينيه لقاها بتفتح الستاير وبتنور الاوضه وقربت عنده قومته وحطيت مخده ورا ضهره.
مالك:لا مش هاكل انا مش بحب شوربه الخضار.
موده:بس دوقها.
مالك:لا مش عايز.
موده مسكت المعلقه وقربتها لبقه وهى بتبتسم وبتقول:القطر رايح فين رايح فين ها يالا رايح فين فين هااااااى وصل المحطه.
مالك بضحك:ده على أساس انى بيبى صغير.
موده:الطريقه ديه عمرها ما خيبت كبار أو صغيرين شوف انت اكلت اهو يالا تانى هام يا جمل.
مالك بضحك وهو بياكل من إيديها:هى حصلت كمان .
موده:تصدق انا غلطانه خد المعلقه اهى اكل نفسك.
مسكت إيديه وحطيت المعلقه في إيديه وقامت.
مالك:رايحه فين.
موده:خارجه لهيما.
مالك:طيب.
خرجت موده لقيت هيام بتاكل من الحله مرديتش تدخل وتحرجها خرجت وقعدت على الكنبه غمضت عيونها لحظه لقيت تليفونها بيرن.
موده:ايوه يا كريم انا هناك عارفه أن انهارده اجازه يووه يا كريم بقا هطمن عليه بس.
كملت موده:طيب خلاص بقا هعوضك الاجازه الجايه انا اصلا محضرالك مفاجأة الاجازه الجايه اه والله مش بهزر هو انا عندى كام كريم ده هو واحد بس متخافش عليا بقا ساعه وله ساعتين وجايه ماشى متتعبش نفسك يا حبيبى انا هاجى لوحدى خلاص ماشى من غير زعيق هتصل بيك وهستناك روح شوف الواد وليد راح فين روح كلمه وإلهى نفسك عقبال ما أجيلك سلام.
مالك بعصبية: موده.
قامت موده وقفت وهى خايفه.
مالك:بتكلمى مين.
موده بخوف وعينيها دمعت:كريم ليه.
مالك: مفيش. وسابها ودخل المطبخ حط الصينيه.
دخلت موده وراه.
مالك:ماما نور جايه عشان اشرحلها شويه حاجات.
هيام بخوف هى كمان:تمام.
خرج مالك وموده وراه.
مالك:نعم عايزه إيه.
موده:انت كويس.
مالك:اه كويس.
موده حطيت إيديها على رأسه تشوف حرارته لقيته كويس.
موده:طيب انا همشى معاد الدوا الساعه ٨ بليل عن أذنك.
مالك:استنى عندك.
موده:فى حاجه.
مالك:لسه بدرى على معاد المشيان.
موده: إيه انهارده الجمعه يا دكتور.
مالك:عارف ومكتوب فى العقد انك ملكيش إيام أجازه.
موده بعصبية:نعم ده ازاى ده بقا كل انسان ولازم يكون عنده اجازه يريح جسمه فيها.
مالك:ده كان مكتوب فى العقد وانتى مضيتى عليه خلاص.
موده:صح فكرتنى كريم محتاج يقابل حضرتك عشان يشوف العقد بتاع الشغل.
مالك:ليه هو محامى.
موده:لا.
مالك:يبقا ملوش حق يشوف العقد.
موده:نعم انت اكيد بتهزر.
مالك:لا مش بهزر.
وقفل باب الأوضه فى وشها موده رايحه وجايه من كتر النرفزه بتكلم نفسها.
موده:عارف لو مكنتش دكتور كنت كنت إديتك بوكسات فى وشك كتير وبهدلتك يخساره قعدتى وسهرى امبارح تصدق انت متستهلش اصلا بس انا مبسوطه من نفسى مش عشان إلى قدامنا بطاطس نبقا بطاطس زيه كتك نيله ابو شكلك يا شيخ فورت دمى فينك يا محمود.
هيام:مين محمود.
موده:محمود صديقى شغال فى كافيتريا الجامعه هو الى بيعملى القهوه بتاعت الصبح.
هيام بإستغراب:قهوه.
موده:اه عليه فنجان قهوه عسل مفيش حد بيعرف يعمل قهوه زيه والله بيستحملنى كتير عارفه لما مش بشرب القهوه بتاعتى ببقا متعصبه ودماغى وجعانى بروح لمحمود وازعق لحد ما يجيبلى القهوه وبعدين نقعد نضحك وبيدينى شكولاتات كتير والله بيدلعنى.
هيام:شكله واد محترم محمود ده.
موده:من انضف الشباب الى ممكن تقابليهم.
الجرس رن.
راحت هيام تفتح وموده راحت معاها لقيت بنت لابسه جيبه قصيره لفوق الركبه وعليها تشيرت احمر كب ومبين بطنها ولما شعرها كحكه ولابسه هيلز احمر وفى بقها لبانه بتتشدء بيها موده كانت منبهره ومصدومه ومكسوفه من شكلها.
نور:دكتور مالك موجود.
هيام ببق معوج:موجود يختى اتفضلى.
نور دخلت المكتب وقعدت وشاورت لموده.
نور:انتى هاتيلى عصير ليمون فرش ومعاه تلت مكعبات تلج متنسيش لو لقيت اتنين بس هشتكيكى لدكتور مالك يالا انتى هتنحيلى روحى شوفى شغلك.
موده وهى فاتحه بقها قالت بعصبية ومن بين سنانها:انتى يا بت انتى ازاى تتكلمى معايا كده تكونيش شايفانى الخدامه إلى جابهالك بابى لا يا حبيبتى ده انا موده والأجر على الله.
نور:وطى صوتك وانتى بتتكلمى معايا انتى متعرفيش انا مين وله ايه.
موده:مين يعنى يا بنتى ده انتى اخرك يسلكو بيكى البلعات.
نور قامت وقفت بضيق وقربت قال ايه عايزه تضرب موده موده مسكت إيديها ولوتها ورا ضهرها.
موده من بين سنانها:هو انا عشان سكتالك يا رقاصه ترفعى إيديك عليا والنعمه مانا سيباكى.
هيام:موده سيبيها خلاص كفايه.
موده وهى جيباها من شعرها:لا يا هيما دى محتاجه تتربى وانا بقا هربيها.
نور:اوعى يا حيوانه.
موده:كمان بتشتمى طيب. ومسكت إيديها وعضيتها.
نور:اعااااااااااا.
مالك:إيه بيحصل هنا.
موده سابت نور ونور جريت ومسكت فى دراع مالك.
نور:شوفت يا دكتور عملت فيا إيه ضربتنى وعضيتنى
كملت نور:وكل ده عشان طلبت منها عصير ليمون عشان تعبانه شويه.
موده:بقولك إيه يا دكتور مالك انا ماشيه وبالنسبه للعقد بله واشرب مايته.وسابته وخرجت خدت شنطتها.
هيام:استنى بس يا موده.
موده:معلش يا هيما انا ماشيه هبقا اكلمك اطمن بس لما الكباريه ده يتفض سلام. وخرجت مشيت.
نزلت على السلم بعصبية ورنت على كريم وهى نازله يجيلها كان فى محل جمبها هو ووليد نزلت وقعدت على المقعد إلى فى الشارع قدام بيت مالك عقبال ما كريم يجى عيطت غصب عنها ومسحت دموعها بضهر إيديها بس عينيها مبطلتش تنزل دموع.
عند مالك اول ما نزلت كان بيبص عليها لما شافها بتعيط اتنرفز على نور وطردها وقالها ميشوفش وشها تانى وهيام كانت مبسوطه اوى أنه عمل كده فضل مالك يبص عليها من الشباك لحد ما شاف شب بيتسحب ليها من ضهرها ويحط إيديه على عينيها.
وليد:انا مين إيه ده إيه المايه ديه. حط أيده فى بقه .
وليد بصدمه:دمووووع.
موده مسحت دموعها:لا مفيش دموع انا كويسه.
وليد قعد عكسها وبصيلها:إيه مزعلك بس.
موده:مفيش.
وليد بتفكير:حد اكل أكلك.
موده:لا.
وليد:حد خوفك.
موده:لا.
وليد:اممم امال إيه هيكون حد رفع أيده عليكى مثلا.
موده عيطت بصوت عالى.
كريم بزعيق:وليد عملتلها إيه.
وليد:والله معملتش حاجه.
كريم قعد على ركبته قدام موده وسألها بحنيه:مالك بس
موده عيطت جامد وحضنته طبطب كريم عليها.
موده:اتخانقت مع بنت فوق وضربتها.
كريم:ليه
موده:كانت بتكلمنى وكأنى خدامه عندها .
كريم:كويس انك ضربتيها.
موده:وعضيتها.
كريم بصدمه:إيه.
وليد بضحك:اختك كلبه بسم الله ماشاء الله.
موده بعدت عن كريم وهى بتقوله:بص بيقول ايه.
كريم قام ومسك وليد من قفاه:اعتذر.
وليد:اسفين يا ست البنات خلاص انبسطتى.
موده:جدآ يالا روح هاتلى شكولاته.
وليد:حاضر يا ست البنات.
كريم مسك أيديها وقومها.
ومسحلها دموعها وهو بيقولها:متعيطيش عشان واحده متستهلش يا حبيبتى ماشى.
موده:حاضر.
كريم:مش هتظبطينى مع ريم بقا.
موده:غور ياض من هنا.
كريم مسكها من قفاها
موده:هظبطك هظبطك.
كريم سابها وضحكو سوا ومشيو.
مالك كان متعصب فوق وقعد على المكتب وسند رأسه على إيديه
هيام:حبيبى انت كويس.
مالك:كويس يا ماما متقلقيش.
هيام:موده مش غلطانه نور إلى استفزتها ورفعت أيديها على موده الاول موده كانت بتدافع عن نفسها بس.
مالك:بتدافعى عنها ليه
هيام:عشان هى محترمه وكويسه ونضيفه وقلبها ابيض.
مالك:لحقتى تعرفى كل ده من يومين.
هيام:خبرتى فى الحياه خلتنى اعرف الى قدامى بسرعه.
مالك:لحقتى حبتيها
هيام:ومين الغبى إلى ميحبش واحده زى موده.
مالك فسره:معاكى حق.
هيام:صح
مالك:انا عندى شغل.
هيام:مش هعطلك بقا انا خارجه.
مالك لنفسه: وبعدين معاكى يا موده اطلعى من دماغى بقا انا مستحيل افكر فيكى حتى.
عند موده قضيت اليوم مع كريم ووليد وروحو البيت سوا المنبه بتاع موده رن الساعه٧:٥٥ قفلته واتصلت على مالك.
مالك اول ما شاف اسمها رد بسرعه
مالك لنفسه:ليه رديت ليه رديت لييييه.
موده:لو سمحت خد الدوا بتاعك الساعه ٨.
مالك: موده.
موده:افندم.
مالكش: انا عدلت العقد وخليت الجمعه اجازه
موده:طيب مع السلامه
وقفلت معاه وبعد فتره طويله نامت
عند مالك مكنش عارف ينام.
مالك:يا ترى هتيجى وله لا بكره هنشوف.
ونام هو كمان.
تانى يوم.
صحيت موده بدرى وقامت صحيت كريم بالعافيه وهى بتخبط على الباب بتاع أوضته وله كأن البيت بيقع لحد ما قام ولبسو ونزلو سوا.
كريم:اخيرآ نزلنا سوا
موده:بعد ما إيدى كانت هتتكسر من كتر التخبيط.
كريم حط أيده على كتفها:فدايا عادى.
موده:اه طبعا امشى بدراع مكسور عشان سيدتك.
كريم:مانا نازل بدرى عشان سيدتك.
موده:بقولك ايه متتكلمش غير بعد ما اشرب قهوتى.
استووووووب
خلص البارت يا حلوين كان معكم الكاتبه منار مجدى
البارت السادس والسابع هنا 👇👇👇
بداية الروايه من أولها هنا 👇👇👇
تعليقات
إرسال تعليق