 |
عشق الزين
الثالث والأربعون.
فى امريكا
توحيدة : يابنى انت واخدنا على فين .. احنا ملحقناش نريح حتى .
عبد الرحمن : الصبر يا حجه .. بس لازم نعمل المشوار دة اول حاجة لان اعصابي خلاص مبقتش قادر استحمل.
ايمان : طيب ياعبد الرحمن ايه لزمته الفستان دا ... ماكنت البس اى حاجة .....وبعدين دة شكله غالى .
عبد الرحمن : مفيش حاجة تغلى عليكى يا روح قلبى ..يالا اهو وصلنا .
( عبد الرحمن وصلهم مكان على البحر وفى تربيزات وكراسى متزوقين بالابيض وفرقه بتعزف وورد احمر وابيض فى كل مكان )
ايمان : الله ايه المكان التحفه دا يا بودى .
عبد الرحمن : عجبكوا
توحيدة : حلو اوى يابنى منظرة جميل ويريح القلب.
عبد الرحمن راح وقف قدام ايمان : حببتى انتى طول عمرك نفسك تعملى فرحك على البحر ويكون مكشوف صح ويكون فيه ورد احمر وابيض وانا بقا مقدرش اتجوزك من غير ما احققلك كل اللى نفسك فيه... ومن غير فرح وفستان جميل زى اللى انتى لابسه دلوقتى ومن غير ما اشوف فرحه عنيكى ... انتى مش اقل اى بنت ...انتى حبيبتى ولازم نبدء حياتنا صح .
ايمان عيطت وحضنته : ربنا يخليك ليا ومتحرمش منك يابودى يا حبيبى ... دى احسن حاجة حصللتلى ... انت على طول فاكرنى وشايل همى .. وعاوز تفرحنى.. وانا مبقدرش اعملك حاجة خالص وافرحك .
عبد الرحمن باس ايدها الاتنين : انا عاوزك تتمنى وانا انفذ و مش عاوز تعملى حاجة بالعكس عاوزك تحبينى وبس ...واكتر فرحه حصلتلى انك بقيتى مراتى بعد تعب السنين دى كلها.
توحيدة قربت منهم : انا كنت هاندم لو رفضت جوازكو ربنا يخليكوا لبعض يا حبايبى ..... وبعدين يالا بقا تعالو نفرح ونتبسط بالمكان الحلو دة
عبد الرحمن باس ايد توحيدة : ربنا يخليكى يا ست الكل ... انتى هنا بقيتى امى التانيه .. منتحرمش من وجودك فى حياتنا ابدا
**************************
فى قصر الباشا
(نورة نايمه فى حضن علىى)
نورة : هو انت مبتخافش تجبنى قدام ابوك!
على: تؤتؤ. عادى ...بجيب كتير متقلقيش مش اول واحدة ياعنى .
نورة : انت غريب اوى وبجح اوى ومبيهمكش حد طيب اتكسف منى .
على : اذا متكسفتش من ابويا هاتكسف منك !
نورة : لابس انت غريب من وقت ما طلعت من عند مراد باشا وانت قالب .
على: اممممممم... شوفت اكتر واحدة بكرها فى حياتى.. ومع مين مع مراد الالفى .
نورة : قصدك على البت اللى جت الصبح لمراد بيه ..دى اعوذ بالله من لسانها .
على : امممم هى شرسه شويه ... الا قوليلى هما بيحبوة بعض!
نورة : لا مش عارفه .. بس مراد بيه مش بيطقيها .. دى اللى ضرب عليها نار ... دا بيبقا عاوز يخنقها .
على :امال نظراته ليها غير كدة ليه ..المهم انا ظبطها على الاخر مش انتى كنتى خايفه من اخر مرة مراد كلم فيها سهيله؟.
نورة : اه انا كنت مرعوبه ينادينى ويكلمنى .. انت عملت ايه .
على : لبستها فى البت اللى كانت معاه وهو صدق ههههههه وزمانهم بيولعوا فيها هو وزين هههههههههههههه
نورة : ازاى احكيلى .
على: مفيش حسيت انهم بيتخانقوا ووقتها افتكرتك وانتى بتحكيلى على الخناقه اللى كانت فى الشركه وفهمت ان هى دى .. رميت كلمتين وانا ماشى بس ولعوا الدنيا .
نورة : ايوا بقا ههههه المهم اكون فى السليم .
على : لا متخافيش انتى فى السليم .ههههههههه .
الفصل الرابع والاربعون هنا 👇
بداية الروايه من هنا 👇👇👇
