رواية رفيف قلبي الفصل الخامس والعشرون والسادس والعشرون بقلم شروق الحاوي
 |
رواية رفيف قلبي الفصل الخامس والعشرون والسادس والعشرون بقلم شروق الحاوي
ال 25 وال 26
آسر غمزلها بضحك: لا دى بعدين بس دلوقتى فى كلام أهم وقرب لها
رفيف زقتة وجربت بعيد عنة وبتحذير: بقولك اى ابعد علشان انت بقيت قليل الاد*ب و وفجاءة خرج آياد
آياد بطفولة: ماما انتى وشك احمر لية وفين النقاب لية قلعتية
آسر ضحك بقهقهة على صغيرة وقرب شاله وباسة من خدة: قولها خدوده حمرة ليية رودى يارفيف قلبى سكتى لية
آياد بتعجب: ماما انتى بتبرقى لعمو لية كدا
رفيف وهى بتتوعد لآسر: مفيش ياحبيبى تعالى يلا علشان تنام وشدته من آسر
آياد بنوم: انا مش عارف انام انا عايز انام مع بابا
رفيف تلقائى عيونها راحت على آسر اللى بصلها بغضب
آسر قعد على ركبة قصاد ابنة: انا بابا يحبيبى اى رأيك تنامى فى حضنى
آياد بنفى: لا انت مش بابا انا عايز بابا أحمد
رفيف قعدت قصاد ابنها: بس دا بابا ياحبيبى مش انا قولتلك ان عمو أحمد دا مش بابا وإن بابا اسمة آسر
آياد: اه بس انا بحب بابا أحمد وعايز اروحلة مش عايز اقعد هنا
آسر: طيب اى رأيك يابطل تنام دلوقتى والصبح انا هوديك لبابا
آياد مد صباعة الصغير له: توعدنى
آسر ابتسم بحب وحزن دفين : اوعدك
آياد بفرحة: انا هروح انام فى الاوضة اللى فيها اللعب دى علشان نروح الصبح عند بابا وسابهم ومشى
رفيف بحزن: آسر انا... قاطعها آسر
آسر بجمود: مش عايز اسمع منك ولا كلمة انتى السبب فى كل دا
وسابها ونزل رفيف كانت بتحاول توقفة بس مفيش فايدة
وراح عند أحمد تحت كان لسة موجود
آسر اول ما شافة بقا يضرب فية بغضب: بقا تعمل فيا كدا يابن ال **** كنت عااايز تسرق مراتى وابنى منى
أحمد كان بيرد له كل الضربات: انا لو عليا مش هرجعهالك طول عمرى انت متستاهلش حتى ضفرها
آسر كان هيتجنن وبقا يضرب فيه زيادة واحمد بيرد له الضربات
لحد ما وقعوا فى الارض هما الاتنين وهما بينهجوا من التعب
أحمد وهو بيبص لآسر : اول ما عرفت إنك ابن عمى مكنتش مصدق لاحد ما لاقيت الورق دا ومد ايده لاسر بورق ملفوف فى بعضة بطريقة غريبة
آسر مسك الورق وفتحة كان فى كلام مكتوب بخط الايد
فاروق كان كاتب رساله لابنة لو حصلة اى حاجه يوصل الورق دا لآسر
آسر فتح الورق وبدأ يقراءه فاروق كان بيتكلم عن طفولتة هو وأخوه عامر
لحد موصل لما خطفة
فاروق كان كاتب انا النهاردة اسواء واحد فى الدنيا بس انا مكنش بإيدى الدنيا هى اللى وصلتنا لكدا الاخ بقا بيكره اخوه علشان الفلوس والابن بيكر"ه ابوة
كمل قراءة لحد موصل لنقطة صعقتة
كان كاتب انا عارف ان الورق دا هيوصلك يآسر بس السر اللى هتعرفة دا مش لازم حد يعرفة
السر:*******
آسر دموعه نزلت
أحمد طبطب علية ان عارف ان الحقيقة صعبة
وعارف انى غلطت لما بعدتك عن رفيف
بس صدقنى انا عمرى ماقصرت معها ولا آذيتها حتى آياد كنت بعاملة كانه ابنى ربنا يعلم
آسر طبطب على رجلة وطلع عند رفيف فوق
عند ادم
ادم بهدوء: عارف
نغم بصدمة: عارف ازاى
آدم: عارف من اول ما آسر نطق اسمك فى المستشفى رنييم انا وآسر كنا واحد كنت عارف كل حاجه وعرفت كمان إنك اخت أحمد بس اللى مقدرتش اعرفة هى رنيم فين وازاى لسة مظهرتش لحد دلوقتى
مع ان آسر المفروض لاقاها مع باباه
نغم: رنييم مع عمو عامر آسر سفرهم برة بس معرفش لية اكيد فى حاجه فى دماغة
آدم: اى السر اللى قولتى لآسر علية مينفعش بتعرف
نغم توترت: سر سر اى وبعدين انت عرفت ازاى
آدم: يمكن سمعتكوا مثلا
نغم: انا هقولك بس توعدنى مفيش حد يعرف ابدا
آدم:..........
عند آسر
اول مطلع رفيف جريت علية بدموع وحضنتة
رفيف بدموع: آسر حبيبى كنت فين والله انا... قاطعها
آسر بجمود: شش جهزى نفسك علشان هنروح الفيلا الصبح
رفيف: الفيلا ليية
آسر بجمود: انا كلمت المأذؤن يخلص كل ألاجراءات
رفيف بستغراب: مأذؤن اى
آسر بجمود: مش هقبل أخلى على زمتى واحدة مش واثقة فيا
رفيف بصدمة: هتطلقنى يآسر معقول
آسر بجمود: انتى اللى اخترتى جهزى نفسك علشان بكرة هعلن جوازى على روان وطلاقى منك
رفيف اتصدمت ووو......
#يتبع
ال 26
آسر بجمود: انتى اللى اخترتى جهزى نفسك علشان بكرة هعلن جوازى على روان وطلاقى منك
رفيف اتصدمت: لية
آسر وهو لسة على حالة الجمود: مش دا اللى كنتى عايزاه بسيطة انا هتجوز واطلقك
رفيف بدموع: لا انت مش هتعمل كدا قولى مش هتعمل كدا صح
آسر ببرود: اى اللى يمنعنى انى اعمل كدا
رفيف بدموع: حبك ليا هيمنعك وحبى ليك آسر انا بحبك وعملت كدا من حبى ليك
آسر: جهزى نفسك وسابها ودخل الاوضة
واخد هدوم ودخل الحمام
اول مقفل باب الحمام وقع على الارض وبقا يعيط
بدموع: ليية دايما بيحصل معايا كدا لية بيستكتروا عليا اعيش مرتاح ليية مصممين يدمرونى اااااه يارفيف قلبييى
اااه كلهم مستكترينك عليييا
وافتكر كلام عمة
السر دا مكنش لازم يتعرف وكان هيموت معايا بس للاسف فى شخص تانى يعرف السر دا
انا صحيح كنت بخطط علشان اكشفة زمان بس اكتشفت غلطى وان احنا مش لازم ندفع تمن غلطة غلطها ابونا
ودلوقتى السر دا امانة عندك بس لو اتكشف انت اول واحد هتنضر منه
جدك هو اللى قت*ل اهل مراتك اللى هما اصلا ناس على قد حالهم بس سبب قتلهم اتدفن معاه ايوا ابويا هو اللى قت*لهم انا عارف ان رفيف مش بنت ثريا ومحمد
وكمان بنت محمد هو اللى قت*لها دفع فلوس لموظف فى المستشفى وشال عنها الاجهزة والطفلة للأسف ماتت
والاخطر ان كل حاجه بتملكها عيلة الجيار هى ملك لمحمد ابو رفيف مش الفيلا ولا الشركة والكام مصنوع دول لا كل حاجه كل حاجه
جدك كان بواب عمارة بسيط جدا وفى يوم اتعرفت على محمد وبقينا صحاب وطبعا محمد بطيبتة صعبنا علية وكلم ابوه لينا وشغلنا عنده فى الشركة انا وعامر وحتى جدك اشتغل معانا
وصاحب ابو محمد لحد ما فى يوم لاقيناه جاى ومعاه اوراق ملكية وكان لفيلا وكانت حلوة اوووى ونقلنا فيها وشوية شوية كانت الاملاك بتكتر فى ايد جدك
لحد مكتشفنا انه بيخلى ابو محمد يشرب مخد*رات وميكونش واعى وبيمضية على أملاكة واحده واحدة
علشان ميتشكش فية
وفى يوم كان عندى شغل متأخر وكنت رايح لمكتب ابو محمد لاقيت جدك وهو بيخنقة مش سابة الا لما مات ايو قت*له ومش بس كدا كان بيتفنن فى كل الطرق علشان يذل محمد بيها حتى ان هو كان السبب ان محمد يشتغل بواب
هتسأل ازاى معرفوش سبب موتة لانهم اكتشفوا ان المخد*رات اللى كان بياخدها هى السبب
أنا دلوقتى قولتلك كل حاجه بس لو السر دا اتكشف كل حاجه هتدمر
آسر قام فتح الدش والمية اختلطت بدموعة
افتكر كام مرة عاير رفيف بأبوها كان بيفتكر كل حاجة حرفيا عملها معاها قبل ميتجوزوا
رفيف كانت قلقانة علية كانت بتخبط على الباب جامد ومفيش رد كانت بتترجاه يرد وفجاءة فتح الباب وخرج
كان لابس برمودة وحاطط الفوطة على رقبتة وعيونة حمرة أثر الدموع
رفيف اتطمنت وزفرت براحة: الحمدلله خضتنى وقربت منه وبقلق آسر مالك انت كويس
آسر كان باصص لها: اى اكتر حاجه ممكن تخليكى تكرهينى وتبعدى عنى
رفيف ابتسمت: آسر انا سامحتك يمكن كتيير لما عايرتنى بأبويا.... قاطعها آسر
آسر دموعه بدأت تظهر: انا مش عارف عملت كدا ازاى بس قولتلك انا قولت الكلام دا علشان مش تتعلقى بيا وانا كنت متدمر بسبب... قاطعته رفيف وحطت ايدها على بوقة
رفيف: متبررش انا عارفة علشان كدا سامحتك بس الخيانة صعبة يآسر صعبة اووى
آسر: بس انا عمرى مخونتك ولا عمرى هفكر ابدا انا اصلا مش هتجو..... سكت فجاءة واتكلم بجمود يلا غيرى هدومك علشان هنمشى دلوقتى الساعة بقت 7 الصبح واتجه جهة الدولاب
رفيف بإبتسامة: آسر
آسر بصلها
رفيف كملت: انا واثقة فيك ومتأكدة انك مش هتخذلنى وحبى مش هيهون عليك
آسر قرب وحضنها جامد: اوعدك يارفيف قلبى كل حاجه هتمشى زى ما احنا عايزين اوعدك وعمرى ما هكسر ثقتك دى
عند آدم
نغم بتوتر: انا هقولك بس توعدنى مفيش حد يعرف ابدا
آدم: قولى
نغم بتوتر: بصراحة يعنى هو بص يا آدم مش هينفع اقولك لان هى حاجه خاصة بآسر وصدقنى مش هينفع
آدم ابتسم على برائتها: تعرفى إنى بحبك اكتر من اى حاجه فى الكون وميهمنيش اى حاجة تانية
وخدها فى حضنه
آدم بغمزة: تعالى اقولك كلمة سر قبل ما العيال يصحوا
عند آسر
آسر لبس ورفيف لبس هى كمان وآسر شال اياد ونزل وبص على الباب بتاع باب البيت بتاع محمد
رفيف: آسر هو مين اللى كان هنا دا واى علاقتك بأحمد
آسر: أحمد فهم غلطة خلاص هو صحيح كان بيعمل كدا علشان يأخدك منى بس دلوقتى متخافيش منه
وبالنسبة للراجل دا فا لسة حسابة مخلصش
واخده وراح على الفيلا وهناك شاف الترتيبات اللى بتتجهز رفيف بصتلة وهو بصلها
آسر: خليكى واثقة فيا وانا اوعدك مش هخذلك ابدا
رفيف: بتمنى
فى المساء كان كل العيلة موجودة حتى ثريا وابو آسر ورنييم ونغم وآدم ومحمد وأحمد كلهم كانوا موجودين
والمأذؤن كان موجود
رفيف نزلت كانت بتقدم رجل وبتأخر رجل وراحلها آسر ومسك إيدها وباسها قدام الكل
وراح وقف بينهم وفجاءة النور طفى
واشتغلت الشاشة وكان فى فيديو لروان ووو.....
اللي عاوز يوصله اشعار بالتكمله يعمل إنضمام معنا من هنا 👇👇👇👇👇
تعليقات
إرسال تعليق