 |
أسميتها _نغم
الفصل التامن& التاسع& العاشر
بقلم نهي الحفناوي
كامله على مدونة النجم المتوهج للروايات
الفصل التامن
أحمد: تفتكر ياعمر ان نغم ممكن تكون من نصيبى
عمر: هى تطول ولا ايه
احمد: انا بتكلم بجد، انا نفسى تفضل معايا على طول
عمر: ان شآءالله يا عمر،رينا يفرح قلبك دايما ياصاحبى،دا هيبقى أسعد يوم فى حياتى لما ألاقيك سعيد ومبسوط، وهى لو لفت العالم كله مش هتلاقى حد يحبها زيك، سعات ببقى عاوز أروح أكلمها وأحكيلها كل حاجة وأقولها انها مس هتلاقى حد يحبها زيك
أحمد: أوعى تتهور ياعمر أزعل منك بجد
عمر: ما أنا ساكت أهو
أحمد: كلمت مى علشان تجيى معرض الكتاب معانا
عمر: اه وقالتلى شويه وهتيجى، اومال نغم اتأخرت ليه، متبعتلها خلينا نلحق اليوم، مس كفاية رايح غصب عنى
احمد: لا اهدى كدا ومتبينلهاش اننا مش بنحب القراءة دى فكرانا مثقفين
عمر: هو احنا بنفتح الكتب الى علينا لما رايحين نجيب كتب لناس منعرفهاش، دا احنا مثقفين ثقافة انما ايه أورجانك
أحمد: طب اسكت بقى علشان نغم نزلت أهى
نغم: معلش اتأخرت
أحمد: لا ولا يهمك لسة مى مجتش
عمر: معلش لازم نستناها أصلها بتحب القراءة أوى ودايما بتروح المعرض وهتزعل لو مشينا.* عمر وشوش أحمد وقاله ايه رأيك فيا، ومى أصلا جايه غصب عنها*
أحمد: اه مى قربت تيجى معلش
نغم: عادى نستناها
عمر: اهى جات أهى
مى: معلش لو اتأخرت عليكوا، أصل كنت تعبانة برد وكدا * مى عطست *
عمر: خلاااص عرفنا، مش لازم تعطسى كدا بتأكدلنا يعنى
مى: يعنى أعمل ايه، مش كفاية يوم مهتخرجنى مودينى معرض الكتاب، حد قالك *عمر قطعها وبيضحك،: هى بتحب تهزر كدا، امسكى مناديل أهى معايا علبة،وهروح أشتريلك تانى بس اسكتى *
مى: هو انا شكلى بوظت الدنيا ولا ايه *بتتكلم بصوت واطى لعمر*
عمر: اه اسكتى بقى، نسيت أعرفك، نغم
مى: ازيك يانغم انت مى ودا عمر وهنقرأ الفاتحة قريب
نعم: مبروك ربنا يتمم بخير
عمر: مفضلش غيى تعلقى على دماغى يافتة وتكتبى ممنوع الإقتراب أو التصوير، خلاااص الناس كلها عرفت
أحمد: هما كدا على طول بيحبوا يهزروا
عمر: يلا بقى علشان منتأخرش
* وصلوا معرض الكتاب*
عمر: يلا هروح أجيب تذاكر
مى: ايه دا هو فى سينما جوا الله
عمر: تذاكر المعرض * اخرصى هتودينا فى داهية، بيكلم بصوت واطى*
نغم: تمام. ممكن ندخل الصالة دى أشوف الكتب الى عاوزاها
احمد: اه أكيد. تعالى
*نغم وأحمد دخلوا يشوف الكتب، وعمر ومى واقفين برة*
مى: بقى ياخويا يوم متخرجنى تجبنى هنا،
عمر: وانت شيفانى فرحان، مااحنا جاين علشان خاطر أحمد
مى: طب تعالى نقعد نشرب حاجة ونقعد فى حتة ضل بدل الشمس الى كلت مخى دى
*مى وعمر قعدوا فى حتة ضل، ومى كل شوية تعطس *
عمر: خلااااص خلااااص قرفتى أمى مش قادر قربت أجيب الى فى بطنى، الناس الى رايحة وجاية فكرتنى حااامل
مى: بدل متستحملنى فى تعبى، شوية برد بتعمل كدا
عمر: برد وقولنا ماشى بتنفى وقولت ماشى، انما بتبصى فى المنديل ليه، بتطمنى على عملتيه، مش كفاااية
مى: علبة المناديل قربت تخلص، متخلنيش أنف فى التيشرت بتاعك
عمر: راجل اعمليها وانا وحياة أمى مهروحك على رجلك
مى: خلاص لم نفسك
عمر: هى لو نغم جات دلوقت وقالتلنا مجبناش كتب ليه هنقولها إيه
مى: مش عارفة *أتشى، بتعطس *
عمر: الله يقرفك امسكى مبقاش معايا مناديل اسكتى بقى
* احمد ونغم خرجوا ونغم جابت كتب*
نغم: انتوا مجبتوش حاجة
عمر: لا اصل اصل اه اصل مى عندها برد فمرضناش ندخل علشان. محدش يضايق منها، متعطسى يا مى *يعنى بقالك ساعة قرافانى وخفيتى دلوقت * بيكلم مى بصوت واطى
نغم: على العموم كان يوم حلو، وسعيدة انى اتعرفت عليكوا
أحمد: ايه ياعمر انت ومى مش تعزموا نغم على الخطوبة
عمر: خطوبة مين
احمد: انت بتنسى ولا ايه خطوبتك انت ومى
عمر: اه اه ان شاء الله وألف ألف مبروك
مى: بتقول حاجه ياعمر
عمر: بقول بعد الامتحانات
مى: كلها شهر
نغم: ربنا يتمم بخير
مى: انت أكيد. هتيجى
نغم: ان شآء الله
مى: هاتى موبايلك بقى أسجلك رقمى
أحمد: يلا بقى علشان نغم متتأخرش
*مى ونغم روحوا وعمر وأحمد فى الكافية*
أحمد: تفتكر ايه
عمر: فى أيه
احمد: متركز كدا، نغم يابنى ممكن توافق لو اتقدمتلها
عمر: انت هتروحلها بعد الامتحانات
احمد: هروح أكلم عمو عاطف الأول، وكدا هيبقى فاضلى سنة بس حاسس انه مش هيوافق
عمر: لا هيوافق انا متفائل
*فى الكورس*
زياد دخل وسأل فى حد هنا اسمه نغم*
نغم: أنا
زياد: متوصى عليكى جامد أوى، ومن مين، من أعز صحابى، بس انا زى ماانت شايفة كدا خلصت قبلهم وبدى كورسات وهما عندهم امتحانات كمان شهر يلا ربنا معاهم *كل الى فى الكورس ضحك*
* زياد كتب سؤال على البوردة: تعرفى يا دكتورة نغم تجوبية
* نغم معرفتش السؤال واتوترت، وبعدين بصت بثقة: والله لو أعرف مكنتش جيت لحضرتك الكورس، أنا جاية زى ما أحمد فهم حضرتك ان المادة صعبة، وأنا عاوزة ألحق أخلصها قبل الإمتحان
* نغم كسفت زياد،وبقى واقف مش على بعضة*
زياد: تمام يادكتورة وان شاء الله نكون عند حسن ظنك وتخلصى المادة قبل الامتحان
* الكورس خلص وروان طالعة مع نغم بتهديها علشان متضايقة من الى زياد عمله*
روان: كبرى دماغك، يانغم، يعنى هتفضلى كدا خلاص وبعدين ماانت قصفتى جبهته
نغم: انا بفكر مجيش تانى
روان: مش هينفع المادة صعبة، والامتحانات قربت،
نغم: دا مستفز جدا يا روان
روان: هنخلص الكورس ومش هنشوفه تانى
نغم: انت شايفة كدا
روان: اه وبعدين، أخبار مصورنا العظيم ايه
نغم: مين
روان: فى غيرة، ابن الجيران الى هنا قصادى الى عمل يصفر كدا وينادى
نغم: انت هبلة قولتلك مفيش حاجه، وبعدين أحمد محترم جدا وانت عارفه
نغم: أنا أهو وانت أهو لو الواد دا طلع بيحبك وهيجوزك، وابقى تعالى قولى روان قالت
نغم: ماشى ياختى
روان: متيجى نروح معرض الكتاب، انا سمعت انه لسة مقافلش وفاتح لأخر الأسبوع
نغم: لا ماانا سبقتك وروحت
روان: ازاى بقى هو انت تعرفى تروحى أخر الشارع لوحدك
نغم: ماانا روحت روحت
روان: متخلصى رووحتى روحتى ايه
نغم: خايفة أقولك علشان انت بتفهمى غلط
روان: ايه دا يبقى روحتى مع ابن الجيران
نغم: اسمة أحمد ياروان
روان: مانا عارفة ياختى ان اسمه أحمد ياروان.
نغم: هو قالى انه خيودينى وصاحبة عمر جه وخطيبت عمر مى جات، وقولت لبابا قالى روحى
روان: والأستاذ احمد بيقرأ لمين
نغم: مش عارفة بس هو كان بيجيب أى حاجه لمجرد انها موجودة، حسيت انه علشان ميكسفش نفسة كان بيجيب اى كتب
روان: الواد دا لا ليه فى القراءة ولا نيلة، وجاى معاكى بس
نغم: طب اسكتى ويلا علشان منتأخرش، وابقى ذاكرى الى أخدناه فى الكورس علشان الامتحانات
* نغم فى البلكونة حاطة الترابيذة بتذاكر، وسرحانة بتفكر فى أحمد، وفى الكلام الى روان قالتهولها*
يعنى هو ممكن أحمد يكون بيحبزى، أكيد لا طب هو ليه مقالش، يعنى ممكن يكون فاكر طفولتنا، ياترى لسه عاين الكورة، زى ماانا عاينة العروسة، بس مستحيل أقوله حاجة زى كدا، اكيد لا هو نسانى أصلا، روان بتقول أى كلام، لا لا دا مستحيل يكون بيفكر فيا أصلا، دا لما بيشوفنى بيدخل يجرى على جوة وبيحط عينة فى الأرض * ماسكة القلم وعمالة بتتفكر وهى بتشغبط فى الإسكتش، وفجأة أحمد طلع البلكونة كان ماسك كتاب، شاورلها وعينه فى الأرض، ودخل على طول*
أحمد بيكلم نفسه: طب هو أنا ليه بدخل وبرتبك كدا لما بشوفها مع انى كنت امبارح معاها فى معرض الكتاب، انا مش عارف ايه دا، وقعد على المكتب وبيكتب جواب
" نغم اول مرة أكتب جواب، مش عارف أقولك ايه، ولا الجوابات بتتكتب فيها ايه، كل الى أقدر أقولهولك، انى اتغيرت علشانك، وبقيت أذاكر علشان أنجح ، وأعرف أجى اتقدملك، مش عارف ايه الى بيحصلى لما بشوفك برتبك ومببقاش على بعضى وببقى عاوز أستخبى، مع انى ببقى هموت وأشوفك، مش عاوز حاجه غير انى أكمل حياتى معاكى، عارف انك كتيرة عليا، انت اصلا كتيرة عل أى حد، بس أنا حقيقى بحبك جدا جدا يا أحلى حاحة حصلت فى حياتى، معلش مش بعرف أكتب جوبات ولا كلام حب، بس انا حسيت انى عاوز أكتبلك جواب، يمكن مش هعرف أقولك كدا دلوقت، بس فى فى الوقت المناسب هديك الجواب دا، والجوابات التانية الى هكتبها، مع طبعا العروسة، ماانا عارف انك لسة بتحب العرايس، عقبال متحبنى أنا كمان، يلا بقى مش هطول عليكى المرة دى، والمرة الجاية هبقى اكتبلك، مع السلامة، خلص ومضى با اسم أحمد على وحط قلب وكتب فيةN ♡A*
*فى الجامعه*
عمر: انا خايف يا أحمد المادة دى صعبة
احمد: متخافش يا عمر هيجى الامتحان سهل وبعدين احنا بقالنا شهر بنمتحن جات على أخر مادة متقلقش، انت بس متوتر وحاسس انك مش فاكر حاجة
عمر: اه ماانا فعلا حاسس انى مش فاكر حاجة، وأول مبدخل اللجنة بتأكد
احمد: مش انا قولتلك امبارح بعد مذاكرنا مع بعض راجع قبل ماتنام
عمر: كنت بسمع المسلسل
أحمد: ودا وقته يعنى
عمر: الواحد بيقى يسمع المسلسل وهو مبسوط يفتكر ان وراه امتحان يكمل فُرجة وهو مضايق
احمد: بدل متقول يفتكر ان وراه امتحان يقفل ويقوم يذاكر
عمر: مش كفاية خلاتنى أقفل نت
احمد: انت عبيط وانتوط قفلت نت يعنى
عمر: اه قفلت الموب وفتحت اللاب
احمد: طب ركز بقى على الحته دى، بيقولوا هتيجى فى الامتحان
* احمد وعمر دخلوا اللجنة، وامتحنوا*
احمد: عملت ايه، مستنيكى
عمر: بص انا حليت ومبسوط لازم أراجع، دا أنا هقفل الماده دى، انا هرتب اوائل دفعة
احمد: بلاش تراجع
عمر: لا لازم أراجع، علشان أنبسط أكتر
احمد: طب شوف حد يراجع معاك بقى
عمر: بص الواد دا شاطر هنده عليه *عمر نده عليه*
عمر: معلش ياشبح هو انت اسمك ايه الأول
_اسمى محمد
عمر: انا عارف ان الدحاحين كلك اسمهم. محمد، معلش راجع معايا السؤال دا
عمر: عملت دى ايه
محمد: B وانت
عمر: لا اناعملتها. c
محمد: طب ودى
عمر: D متقولش غلط
محمد: ، هتبقىA
عمر: مش مشكلة اتنين غلط، دى هتبقى ايه
محمد: هتبقىE
عمر: ياعم هو تنت مستخسر تفرحنى
محمد: مش بقولك الصح يعنى أضحك عليك
عمر: طب اتكل على الله وشوف وراك ايه، انا خايف أكمل باقى الامتحان مراجعة معاك أشيل المادة
* محمد مشى، وأحمد بيضحك على عمر*
أحمد: ايه يادكتور أخبار الامتحان أكيد هتقفل صح
عمر: ايدى دى لو بتاكل مال اليتيم، مش هتغير الإجابة الصح وتكتب الغلط فى أخر خمس دقايق
احمد: طب يلا يا خويا
* بعد. مرور شهر، أحمد وعمر قعدين فى الكافية*
عمر: شوف كدا الجروب شوف يمكن ظهرت
احمد: اهدى بقى احنا بقالنا ساعة، ولسة مظهرتش
عمر: ياعم افتح بقى انا خايف
احمد: انا خايف اكتر منك خد شوف
عمر: هات ياعم احنا عمرنا مكنا كدا، بقى دى النتيجة الى عمرنا مستننهاا وكنا بنعرفها صدفة
عمر: ظهرت، ظهرت، بتحمل، استنى
احمد: : عمر الموضوع مفيهوش هزار انا على أعصابى
عمر: بص يا أحمد متزعلش النجاح حلو بس عاد ى، طول ماانا معاك عادى، وان شاء الله خير ومتزعلش
احمد: متكلم يا عمر سقط صح
عمر: مش عارف أنطقها،
احمد: اصلا عادى
عمر: لا ياسطا انت نجحت ومشلتش مواد ومبروك مبروك، والنجاح يرفع ايده،
احمد: بجد بجد،* احمد فرحان، وقام حضن عمر جامد*
احمد: وانت شوف انت.
عمر: لا ماانا عارف
احمد: يلا يا عمر متهزرش بقى
عمر: ماشى، يالهوووووى انا نجحت
احمد: بجد مبروك ياعمروة
عمر: بس شيلت ماديتين
احمد: ولا يهمك هنذاكرهم مع بعض، المهم اننا نجحنا وهنروح رابعة بقى خلينا نخلص
عمر: انا مش زعلان، انا هخطب
احمد: اه صحيح مبروك
* مى داخلة من باب الكافية وفرحانة*
مى: عملتها ياعمورة ونجحت
عمر: اه بس انت عرفتي منين دا احنا لسه عارفنها
مى: عيب يا عمررة، دا انا مى
احمد: بس ايه رأيك، نجح اهو وهتتخطبوا
مى: اه، النهاردا بليل نقرأ الفاتحة بقى، انت مالك. كدا ياعمر
عمر: كويس
مى: ومالك بترد كدا ليه
عمر: كويس لولولولوى، ديجى أم عبير ريمكس
مى: بص أنا جيبالك ايه
عمر: جايبة ايه
مى: جبتلك تورته، يعنى تنجح، ومنحتفلش
عمر: ايه دا تورتة عليها أبوا ملحقين
مى: مش بحتفل
عمر: انت فرحانة فيا، انا عارف طب مش قارئ الفاتحة شايف يا أحمد دى فرحانة فيا وبعدين. عرفتى حوار الملحقين منين
مى: مش.قولتلك انا مى يا عمروة
عمر: طب يلا قومى بقى، وقوللهم هنيجى بليل
مى: بجد يا عمر
عمر: ماانت لو مقومتيش، هرجع فى كلامى
مى: لا انا هقوم وهستناك بليل،
*مى مشيت، وعمر وأحمد قعدين *
احمد: بس التورته طعمها حلو
عمر: قصدك الملحقين طعمها حلو ماشى ياعم
أحمد: مبروك ياعريس
عمر: عقبالك يا احمد، هتعمل ايه مع ابو نغم
احمد: انا هروح أكلمه أنا وهقوله كل حاجه
عمر: طب متخلى عمو على أبوك يكلمه، هما صحاب واكيد. هيوافق
احمد: لا انا عاوز يوافق بيا انا مش باأبويا، وهقوله كل حاجة
عمر: ان شآء الله خير، ومتنساش تجى بليل معايا علشان نقرأ الفاتحة هستناك
*عمر واقف فى البلكونة بيشرب شاى ولابس علشان يروح قراءة فاتحة عمر،ونغم طلعت *
نغم: مبروك يا أحمد طنط قالت انك نجحت
احمد: الله يبارك فيكى* بيتكلم هو باصص فى الأرض* وانت عملتى ايه
نغم: الحمد لله نجحت وجبت امتياز، شكرا علشان انت ساعدتنى فى المادة الصعبة
احمد: لا متقوليش كدا، ومبروك ليكى، ناوية تعملى ايه فى الأجازة
نغم: هدور على صيدلية علشان أتدرب فيها
أحمد: مدوريش هخلى عمر يكلم عمو ماهر وياخدك علشان تبقى قريبة، احنا كمان انا وعمر بنشتغل فى الأجازة هناك
نغم: بجد بجد شكرا، شكرا يا أحمد بجد مش عارفة كنت هعمل ايه، كنت لسه هدور شكرا
احمد: عادى معملتش حاجة، النهاردا قراءة فاتخة عمر ومى
نغم: بجد مبروك ربنا يتمملهم بخير
احمد: عقبالك، همشى بقى علشان ألحق علشان عمر ميزعلش
*فى بيت مى*
عمر: ايه رأيك. شكلى حلو يابوحميد
أحمد: اه حلو، بقالك ساعة فى الحمام بتظبط نفسك ايه
عمر: أصلى بحس نفسى حلو فى مراية الحمام، تفتكر أنا حلو ولا دا شغل خبث وخبائث
أحمد: لا حلو واهدى كدا، وترتنى
عمر: انا مش عارف خايف ليه
احمد: انت هتصيع يالا
عمر: والله بجد مش عارف قلبى بيدق ليه، انا شكلى فرحان ولا ايه وبعدين الورد الى انا شايله دا حاسس انى أهبل أوى، يخربيت البنات وتفكيرها، متستعجلولنا العروسة ياجماعة بقالنا ساعة قعدين هى هتيجى على يوم الفرح ولا ايه
عزة: ادخلى استعجلى أختك ياسارة، أحسن بن خالتك مش على بعضة
سارة: ماتيلا ياست مى الناس برة وعمر شويه وهيدخل يجيبك من شعرك،
مى: جاب ورد
سارة: جاب باختى
مى: اومال كان بيقولى مش هجيب ليه
يارة: بيضحك عليكى
مى: بس ضحكته حلوة يخربيته
مى: ولابس كلاسيك
سارة: انا بقول يالا علشان عمر هيمشى
مى: يمشى ايه دا انا مصدقت جه
سارة: امسكى الصنية أهى ماما بتقول اطلعى بيها
* مى داخلة بصنية*
مامت عمر: بسم الله ماشاء الله، قمر يا مى طالعة لخالتك ياحببتى
عمر: ايه الحلاوة دى، هما الى بيقرئوا فاتحة بيحلوا كدا
مى: وقولت الكلام دا لكام واحدة قبلى
عمر: كلهم انا مبفرقس فى المعاملة
احمد: أنا بقول نقرأ الفاتحة بقى
* قرئوا الفاتحة، وعمر ومى وكل الى قعدين فرحانين ومشيوا وفاضل عمر ومى قعدين مع بعض *
عمر: يكش تتبطى بقى وتهدى
مى: انت مش مبسوط
عمر: انا مبسوط انت مبسوطة
مى: اه، والورد حلو
عمر: ماانا خفت أخد مخالفة، فروحت جبت بقى هعمل ايه
مى: هنتجوز امتى
عمر: هى قراية الفاتحة لسة بردت، دا احنا لسة قارئين فاتحة
مى: يعنى قرئا فاتحة، هنتجوز فى المشمش
عمر: الصبر أهم حاجة الصبر، وسلام بقى علشان عمر مستنتينى فى الكافية هينفخنى
مى: طب متقعد شوبة انت لسه قعدت
عمر: قعدت ايه، دا شويه وابوكى هيرمينى برة فا انا أمشى بكرامتى أحسن يلا سلام
* فى الكافية*
عمر: ايه اتأخرت
أحمد: ااه ياعريس اتأخرت، عجبتك القعدة
عمر: يعم بكرة تخطب وهنلاقيك غيرت الإقامة خالص، مقولتليش عاوز ايه
أحمد: نغم
عمر: مالها
أحمد: قولتلها انها تنزل صيدليه أبوك تدرب
عمر: ماشى اكلم أبويا مش هيقول حاجه، فين المشكلة
أحمد: المشكلة انى قولتلها انى انا وانت بننزل فى الأحازة نشتغل مع أبوك ونساعده
عمر: هااااااا أو مش دى الصيدلية الى كنت بتحاتيل عليك مبترضاش، تقولى ريحة الدوا بتتعبنى، ومش عارف ايه، دا فعلا الحب يصنع المعجزااات * بيكلم وهو بيتريق وعمال يخبط كف على كف*
أحمد: متسكت بقى واهدى كدا
عمر: وطبعا انت عاوز من بكرة علشان يخلالك الجو مع حببة القلب، بس سورى المكان مشغول ومفيش ليك مكان
أحمد: انت هتستعبط يلا
عمر: اعتبر الصيدلية بتاعتك، احنا عندنا كام أحمد
احمد: تسلم يا رجولة
عمر: المهم هتكلم أبوها امتى
أحمد: مش عارف بفكر أستنى لما أخلص السنة الى فاضلة علشان قلبى يبقى جامد أكتر، مع انى خايف يقولى بنتى دكتورة والكلام دا، وسعات بقول هكلمه اليومين دول
عمر: كلمه وسيبها على الله وان شاء الله خير يا أحمد
______________________________الفصل التاسع
#أسميتها نغم
"فى بيت عمر"
عمر: ايه ياماما مصحتونيش يعنى أكل معاكوا من البيتزا الى علبتها فضيت دى ليه
ماما: انا قولتلهم حرام سيبوه نايم
عمر: يعنى انتوا بتصحونى لأتفة الأسباب ولما يكون فى أكل حلو تقولوا حرام سيبوه نايم
ماما: الأكل فى التلاجة
عمر: دا بايت من إمبارح
ماما: يعنى هو بايت عند حد غريب ياعمر
* عمر قعد على الكنبة قصاد مامته وبيلعب فى التليفون، ومامتة واخته بيتفرجوا على التلفزيون*
ماما: على فكرة انت بتقعد على التليفون كتير أوى
عمر: اه ماهو بتاعى
ماما: انا مش عارفة انت هتعقل امتى
عمر: عارفك هتموتى وتقوليلى ذاكر، بس احنا فى الأجازة ياست الكل يافل
ماما: ست الكل يافل، ايه الى بتقوله دا، وبعدين انا مش عارفة امتى هتخلص الكلية وأشوفك ناجح كدا فى حياتك، إلا مافى مؤشر واحد يقول انك هتنجح
عمر: بصى ياماما انا هخليكى تفتخرى بيا يوم من الأيام، بس مش اليومين دول علشان مفرهد
ماما: وايه الجديد ياعمر يابنى ماانت على طول مفرهد
ملك*أخت عمر الصغيرة تسع سنين*: الصوت بقى علشان مش أتفرج على الكرتون
عمر: بس يابت اسكتى مبقاش غير ام شخة دى الى تقول الصوت
ملك: احترم نفسك يابو ملحقين
عمر: انت عرفتى منين، اكيد امك هى بتبطل
ملك: خليكى فى حالك ياحلو
ماما: أنا معرفتش أربى، انا تربيتى ضاعت على الأرض، بقى دى المدارس اللغات الى دخلتهلكوا، بتشموا بعض، دا الى علمتكوا عليه
عمر: انت كل اما تلاقى نفسك فاضية، تزيلنا اهدى شوية
* أدم أخو عمر جاى وماسك الكتب*
أدم: ماما عاوز فلوس علشان كورس الألمانى ، علشان قررت اتعلم بدل قعدة البيت ولازم أستغل وقتى
ماما: انت العاقل الى فيهم انا مخلفتش الا انت
ادم: تسلمى ياماما ممكن الفلوس علشان متأخرش
عمر: طب وانا كمان عاوز فلوس
ماما: ليه هتعمل ايه، خد ياحبيبى الفلوس اهى يا أدم علشان متتأخرش
عمر: طب عاوز عصير مانجة
ماما: خلصانة ياخويا
عمر: والعانة يازميلى
ماما: انت بقول ايه، بقولك المانجة خلصاااانة
عمر: سورى اندمجت شويه، طب انا تعبان نفسيا ومش مرتاح وانت مش مقدرة دا
ماما: تعبان نفسيا ايه يالا، دا انت متعشى مرتين إمبارح قبل متنام،
عمر: بصلى كدا فى الأكل الى باكله، مش عارف انت أمى ولامرات ابويا
ماما: وبعدين مش ناوى تتطور من ذاتك انت كمان زى اخوك الصغير، ولا تاخد كورسات، ولا اى حاجة، هتحطلهم ايه فى C. vبتاعك
عمر: هحطلهم شهادات التقدير الى كنت باخدها فى ابتدائى
ماما: فالح فالح ياحببب ماما، هو انا عرفت أربى
عمر: دا انت جايبة واحد حليوة، محدش فى عيلتك جابه
ماما: حليوة ايه، قصدك عيل خيبة ماحدش جابه
عمر: ماشى، وفكك منى بقى علشان كدا انت بتأثرى على نفسويتى وانت مش حاسة، ودا ممكن يأثر عليا سلبيا وأنحرف وأشرب سجاير، وأنا استغفر الله العظيم مبحبهاش ومبشربهاش سامحنى يارب ، يرضيكى أنحرف ياماما
ماما: مش كفاية جايبلى مقبول وشايل مادتين، مش عارف تكون زى ابن عمك
عمر: طب أنا عاوز أصيف زى بن عمى
ماما: إحنا مش زى حد
ملك: قولتلك مرة واطى صوتك مش عارفة اسمع الكااارتووون صوتك مزعج
* عمر حدفاها بالمخدة*
ملك: يابابا
عمر: لمى نفسك يا ملك علشان مجيش أعلقك من صوبع رجلك الصغير
ماما: متلم نفسك ياواد هى من دورك، وبعدين مش كفاية مستحمليك، اكل وشرب
عمر: فلوووس أبويا
ماما: يامااااهر الحقنى ابنك هيشلينى
ماهر:*بينده من المكتب*: الصوووت ياحيوان، مش عارف أشتغل
عمر: عجبك. كدا، اهو شتمنى، انا مش عارف لية محدش طايقنى فى البيت، حبيبى ياأحمد ياصاحبى اكتر حد بيحبنى أنا عارف
ماما: انا مش عارفة مصاحبك لية
عمر: أحمد دا لو روحت قولتله أنا قتلت قتيل، هيقولى مهو عصبك، حبيبى دا
ماما: فالح ياخويا يعنى فاشل وكمان هتبقى قتال قتله
عمر: انا نازل وسيبلك البيت، اسمعى براحتك ياست ملك
ماما: رايح فين،
عمر: نازل الصيدلية انا وأحمد مش قايلك، اهو ببنى نفسى أهو
ماما: ماشى يا خويا على الله تنفع
" فى الصيدلية"
أحمد: اتأخرت كدا ليه
عمر: أنا عمرى جيت فى ميعادى
أحمد: لا
عمر: يبقى مضايق ليه
أحمد: نغم، شوية وهتيجى أنا بعتلها الوكيشن، وقالتلى انها على وصول
عمر: طب انت متوتر كدا ليه متهدى
احمد: مش عارف، خايف ليه، مع انى عاوزاها تبقى موجودة بس خايف، ميكس مشاعر غريب
عمر: اهدى بس كدا واتقل، ومفيش حاجة
احمد: اتهبب،
* نغم جاية وأحمد بيبص عليها وهى مش واخدة بالها*
نغم: معلش لو اتأخرت
عمر: لا ولا يهمك، المكان مكانك، بابا شويه وهيجى، وفى دكتور سامح على وصول، وباقى التيم هنا دكاترة ومساعدين تتعرفى عليهم براحتك هما بس دلوقت مشغولين،فى ناس تلنية بيبقوا شيفتات، ودا أحمد طبعا مش محتاجة أعرفك علية أشطر حد. هنا بصى أشطر من الدكاترة الى هنا
احمد: مش أوى كدا * متوسعهاش أوى كدا الله يخربيتك هتودينا فى داهية* أحمد بيقول لعمر بصوت واطى
* فى عيان داخل، ادى الرجتة لأحمد وبيكلمه*
_معلش يا دكتور ممكن تجبلى الحقنة دى، وتديهالى الله يكرمك
احمد: اه طبعا * أحمد اتوتر ومش عارف يعمل ايه وعمر عاوز ينقذ الموقف
عمر: ايه يادكتورة نغم انت هتفضلى مكسوفة، شوفى شغلك يلا وهاتى الحقنة دى، زى ماانت شايفة الكل مسغول هنا، ومحدش هيجبها غيرك
* اتأخرت شوية على مجبتها،*: معلش اتأخرت على مادورت عليها اتفضل * اديت الحقنة لأحمد علشان يديها للراجل، وأحمد بيبص لعمر علشان ينقذة
عمر: طب ودى أعملها إزاى بقى
_ايه يابنى هاخد الحقنة امتى
أحمد: الله يخربيتك ياعمر انت وشورتك الزفت
_ بتقول حاحة يابنى
أحمد: لا يا حاج اتفضل جوة تعالى
أحمد: اهدى يا أحمد عادى الحقنة مبتوجعش خفيفة خالص
_ بس أنا مش إسمى أحمد يا دكتور
أحمد: ماانا عارف، دا أنا بقول لنفسى * الحقنة وقعت من إيد أحمد*
_ فى حاحة يابنى
أحمد: معلش الحقنة وقعت
* الراحل على صوتة وبيزعق*
_ يعنى دلوقت هجيب واحدة تانية، هو انا معايا فلوس، لما انتوا مش أد الطب بتدخلوه ليه
احمد: ياعم اهدى هجبلك واحدة الله يخربيتك هتفضحنا
*نغم وعمر دخلوا وكل الى فى الصيدلية دخل يشوف فى ايه *
عمر: فى ايه
_ الدكتور وقع الحقنة
عمر: محصلش حاجه، هو. بس اعصابة تعبانة اليومين دول، اتفضل يادكتو يوسف اديهاله انت، والحقنة على حسابنا مفيش حاجة، والكل على شغله، ياا ياجماعة فى ايه
نغم: ايه دا ايدك بتجيب دم، انت اتعورت* بتتكلم وهى خايفة علية*
أحمد: متقلقيش مفيش حاحة، وانا بجيب الحقنة بس ايدى اتعورت، متخافيش عادى يعنى
نغم: هو ايه الى عادى انت بتهزر،* طلعت جابت لزق طبى وحطهاله*
نغم: المرة الجاية تاخد بالك
احمد: ماشى* بيتكلم وهو مبتسم *
نغم: ماشى*اتكسفادت وطلعت الصيدلية تكمل شغل *
*عمر قعد يلعب على الفون ومى جات*
مى: يعنى نزلت الصيدلية
عمر: بباشر شغل أبويا اهو زى ماانت عاوزة وبقيت رجل أعمال
مى: بكلمك امبارح مكنتش بترد ليه، بتخونى صح
عمر: انا بفك كرب مسلمة تانية فى ايه مالك
مى: اسمها ايه
عمر: يابنتى فكك من المهلبية دى
مى: يعنى مبتكلمش معاها طول اليل
عمر: بسهر معاها، طول اليل علشان تنامى انت بدرى وتصحى فايقة تكلمينى
مى: يعنى بتخونى صح انا عارفة.
عمر: بهزر بهزر، متبقيش قفوشة يقى
مى: طب افتح التليفون
عمر: نسيت اابصمة
مى: يبقى بتخونى
عمر: بصى هتنكدى هنكد، على الى جبوكى انا صاحى من النوم فايقلك
مى: قولتلك انت بتخونى
عمر: سيبك انت من الهبل دا، بس ايه الحلاوة دى، حلو الطقم دا، لا شغل فاخر من الأخر
مى: بجد حلو
عمر: بس هو ينفع تبقى صارفة ومكلفة كدا، وتلبسى شبشب الحمام
مى: شبشب الحمام، دا سلبر ب 300جنية يا فلاح، انا اصلا تعبت من العلاقة المهببة دى
عمر: يعنى ايه
مى: يعنى هنلبس الدبل امتى
عمر: دا أخرك فى الأكشن
مى: نفسى أحس انك بتحبنى
عمر: لازم تصدقى انى بحبك.، لان الرجالة بتحب كل الستات، فمجتش عليكى
مى: انت بتقول ايه
عمر: يوم الخميس يوم الخميس، هنلبس الدبل
مى: انا ماشية علشان ماما بتتصل، بس استنى هروح أعزم نغم علشان تيجى
نغم: ازيك يامى
مى: الله يسلمك يا نغم عاملة
نغم: الحمد لله بخير، انت أخبارك ايه
مى: تمام، كنت بقوولك خطوبتى الخميس لازم تيجى، هزعل لو مجتيس
نغم: ان شاء الله هجى، احنا كدا كدا فى أجازة وان شاء الله هجى
مى: أحمد عارف البيت، ابقى هاتها معاك يا أحمد
احمد: اه تمام * بص فى الأرض واتكسف *
مى: يلا سلام بقى علشان معطلكوش
* نغم مشيت، وأحمد وعمر بيتمشوا فى الشارع بعد.مخلصوا شغل *
عمر: على فكرة نغم بتحبك
احمد: ايه الى خلاك تقول كدا
عمر: نظرتها ليك كدا كأنها بتراقبك ومش عاوزة حد يشوفها، انا كنت قعد على الموب وبراقب الوضع، دا طبعا غير لما انت اتعورت، عادى، هى اتخصت عليك وكان باين أوى، دا مكنش فاضل غير انها تعيط، ان مكنتش عيطتت
احمد: متقوليش كدا، انت كدا بتشجعنى أكلم أبوها اكتر وانا خايف
عمر: يلا يا احمد بقى مش يمكن يحصل عكس الى فى دماغك، وأبوها يوافق، ونخطب انا وانت ونفرح كلنا
احمد: ياريت يا عمر، احسن انا ممكن يحصلى حاجة لو نغم مكنتش من نصيبى،
عمر: ان شاء الله خير يا صاحبى متقلقش
* تانى يوم فى الصيدلية، عمر وأحمد رايحين الصيدلية مع بعض*
أحمد: نغم مجتش ليه
عمر: مش عارف يمكن تيجى كمان شوية، عادى يعنى
احمد: خايف متجيش
عمر: طب نعمل ايه
احمد: نستنى شوية كدا
* أحمد عمال يبص على برة، ويراقب الساعة*
احمد: عدى نص ساعة ومجتش
عمر: استنى نكلمها من رقم الصيدلية نسأل عليها مجتش ليه وكدا ، مش هى سايبة رقمها
أحمد: اه بس هتقول ايه
عمر: هتكلم من رقم الصيدلية واشوف سبب الغياب
* عمر اتصل بنغم وسأل عليها، ومامتها الى رديت وقالت انها تعبانة شوية ومش هتعرف تجى النهاردا ، واعتذرت عن الغياب*
عمر: طب تمام وألف سلامة،
احمد: ايه فى ايه، بتقول الف سلامة لمين
عمر: امها ردت وقالت انها تعبانة
* احمد وشه احمر واتخض جامد*
احمد: تعابنة مالها ، ازاى هى كانت كويسة طب ايه، انا ماشى مروح
عمر: وانا كمان ماشى
الدكتور ماهر: انتوا رايحين فين انتوا الاتنين
عمر: خدنا احازة النهاردة
الدكتورماهر: يعنى اول يوم تشتغلوا امبارح وواخدين أجازة النهاردة، اناعارف انكوا مش بتوع شغل
*"فى بيت احمد"
عمر: ايه دا اومال فين ابوك وامك
أحمد: اتصلوا عليا قالولى انهم هيباتوا عند اختى عبير النهاردا
* أحمد كل شوية يقف فى البلكونة، وعمر قاعد على السرير بيلعب على الموب، وأحمد داخل طالع من البلكونة*
عمر: اهدى بقى خيلتنى
أحمد: طب دلوقت هى كويسة ولا ايه، انا عاوز إطمن عليها، اتصرف يا حيوان
عمر: وانا اعمل ايه، هى امك طابخة ايه
احمد: شايف بقولك ايه وانت بتقول ايه
عمر: يعم انا جعان
احمد: امى عاملة على أدنا
عمر: ياجدع هاكل من الطبق بتاعك، دا احنا صحاب حتى متبقاش نتن كدا
احمد: هجبلك تتطفح، بس قولى اعمل ايه
عمر: هات الأول، ماهو أنا لازم أعمر دماغى، علشان أعرف أفكر
* أحمد دخل المطبخ حضرلة أكل على الصينية وجبهالة*
أحمد: الطفح اهو يكش تعرف تفكر بقى
عمر: مفيش عصير
احمد: العصير أهو، كلمة كمان وهغزك بالسكينة، اخلص بقى يابارد
عمر: بص هى فكرة اتهرست فى الأفلام الأبيض واسود بس أهى حاجة بقى بمكن تنفع وتشوفها، بدل ماانت هتبيض كدا
احمد: ماتخلص عاوز تقول ايه
عمر: احنا نتفق مع الواد شوقى، انه يعمل نفسه بيسرق من بيتهم، وانت شوفته،فمسكته واتخانقت معاه، فيضربك بعصا معاه على ايدك ضربة خفيفة، وانت تمثل انها بتوحعك أوى، الرجل هيسمع كدا هيدخلك. بيتة، يربطلك ايدك، فنغم هتيجى تشوفك،اكيد هى مايتة دا دور برد،وتشوفها ويبقى خلص الحوار
احمد: لا لا ايه الى بتقوله دا، انت اهبل لا لا
عمر: انت حر بقى اهو دا الى فى دماغى، مفيش غير كدا، يا إماتستنى الصبح بقى يمكن تكون خفت وتيجى مفرقتش يوم مانتش بتتوحم يعنى
أحمد: لا انا عاوز أطمن عليها
عمر: يبقى نكلم شوقى
احمد: افرض وهو بيضربنى، ضرينى جامد،
عمر: لا متخافش احنا هنبقى مظبطينة، حاجة خفافى كدا مش هتحس بيها
*شوقى جة، وطالع على المواسير*
عمر: يلا بقى اهو جه اهو، يلا يابطل عاوزينك ترفع راسنا
احمد: والله انا خايف من تفكيرك المهبب دا
عمر: عيب عليك يلا بقى، احسن الموضوع، يعجب شوقى بجد، ويدخل الشقة يقلبها
* أحمد نزل ومسك شوقى، وبيضربة، فشوقى خبطة بالشومة جامد على ايده، واحمد صرخ جااامد، ااااااةاه، اااااه*
عمر: بيصرخ ليه الواد دا * عمر واقف فى البلكونة بيتابع الحوار*
* عاطف سمع والجيران ونزلةا يشوفوا فى ايه*
عاطف: مالك يا أحمد فى ايه، ومين الى بتجرى وراه دا
احمد: مفيش كنت واقف فى البلكونة وشوفت حرامى، فنزلت علشان امسكة، هرب منى وقبل ميهرب ضرينى على ايدى، ااااااه
عمر: فى ايه مااالك * نزل بسرعة يشوف فى ايه*
احمد: ااااااه اااه
عمر: واضح ان فى كسر، لازم نوديك المستشفى
احمد: انت بالذات مسمعش صوتك ااااااه، مش قااادر أحركها.
* عمر خد أحمد على المستشفى وجبسله إيده*
*فى بيت احمد*
احمد: منك لله ياعمر، كتك نيلة فيك وفى شورتك المهببة ااااه يا درااااعى ااااه ااااااااه
عمر: يعنى أعمل ايه مش بساعدك، الحق عليا
احمد: بقى دى الى مش هحس بيها خفافى، دا انا حسيت ان فى مرزبة نزلت على ايدى، اهو انا جبستها، دى الى خفافى يا عمر
عمر: تعيش وتاخد غيرها
احمد: خليك.قاعد تلعب بلايستشين كدا انا طالع البلكونة
* أحمد طلع، لقى نعم واقفة، بتبص على بلكونتة، شاورتلة*
نغم: الف سلامة، معلش، بابا قالى الى حصل
احمد: لا مفيش حاجة، الدكتور قال شهر وهيفك الجبس، انت الى الف سلامة عليكى مجتيش الصيدليه
نغم: تعبت شويه، بس لما خدت الدوا بقيت أحسن الحمد لله
احمد: الحمد لله
نغم: بعد إذنك، هشوف ماما، الحمدلله انك كويس
* أحمد دخل من البلكونة مبسوط وبيضحك *
عمر: ايه البلكونة بتزغزغ، والا الهوا بيقول نكت
احمد: شوفتها شوفتها شوفتهااااا.
عمر: هى مين دى
أحمد: ركز ياحيوان، يعنى هتكون مين، نغم وقالتلى ألف سلامة وكانت قلقانة عليا
عمر: مش قولتلك البت دى بتحبك، اتنيل بقى وروح لأبوها خلينا نخلص، بقولك متيجى تلعب معايا الجيم دا
احمد: جيم ايه، انت مش ناوى تروح
عمر: لا هبات معاك، كدا كدد اهلك مش هنا، مين هيخلى باله منك وعلشان لو احتاجت، حاجة ومتخافش هما هيصدقوا فى البيت انى مش هجى
------------------------------------------
الفصل العاشر
أسميتها_نغم
عمر: مالك يا أحمد قعد سرحان كدا ليه، قولتلك لو تعبان بلاش ننزل الصيدلية النهاردا
أحمد: عادى يا عمر انا كويس اهو فى ايه
عمر: لا مش كويس هو انا مش عارفك يعنى، احكى فى ايه
احمد: خايف ياعمر خايف اوى، خايف بعد الحب دا كلة والسنين دى متكونش ليا، انا كل يوم بحلم باليوم الى هقولها فيه كل حاجه خبتها عنها واحكيلها مشاعرى بس خايف عليها، ازاى هتكمل مع واحد فاشل شبهى هى تستاهل احسن حد فى الدنيا*بيتكلم وعينه بتدمع*
عمر: لو لفيت العالم كله مش هتلاقى حد يحبها زيك، صدقنى انا لو كانت نغم دى اختى كنت انا الى اتحايلت عليك تتجوزها، كفاية جدعنتك وشهامتك وانك عمرك فى يوم مهتأذيها، ملعون ابو التعليم الى يخلى الناس تبص لبعضها كدا، وانا متأكد انها كمان بتحبك ومش هيفرق معاها حاجة، بس انت روح وقولها
أحمد: خايف من ابوها، اكيد نفسه يجوزها حد كويس، ودا حقه طبعا
عمر: انت ليه بتقلل من نفسك انت فى كلية تحارة وكلها سنة ونتخرج ونفتح احلى شركة للدعايا والاعلان ومتنساش انك فوتجرافر شاطر وشاطر اوى كمان وهنعمل احلى شغل فى تصوير الافراح وتنظيم الحفلات، ايه نسيت الحلم بتاعنا ولا ايه يابو حميد مش دا كان كلامك ليا لما كنت بيأس، كام مرة انا فكرت اسافر برة واقولك زهقت، وانت كنت بتقولى استنى وكنت بستنى علشانك، اجمد يا احمد كدا واعرف انى ماليش فى الدنيا صاحب غيرك وهعمل علشانك أى حاجه
احمد: وانا كمان ياعمر ماليش صاحب غيرك *قام حضنه*
عمر: ايه الدرما دى اهدى كدا علشان نغم زمانها جاية
*خبطة على دراعة*
احمد: اااااه، دراعى يا حيوان
عمر: سورى يابو حمبد نسيت انك متجبس
احمد: بحسك بتزلنى مش عارف ليه
عمر: الواحد ياسطا، نفسه يشترى عربية تبقى بتاعته
احمد: اه اما نتخرج نبقى نحقق احلامنا دى
عمر: اتخرج ايه انا نفسى اجبها دلوقت
احمد: ازاى دى ياخويا
عمر: نفسى اشتريها بقسط خمسين جنية
احمد: خمسين جنية
عمر: اه خمسين حلو علشان لسة هشترى ڤلة
احمد: طب اسكت
عمر: طب أقولك انا هقدم على قرض أحسن
احمد: وايه الضمانات يافالح
عمر: أخلاقى
أحمد: طب اسكت، علشان مش قادرلك
*نغم جات*
نغم: ازيك يا أحمد عامل ايه دلوقتي وايدك اخبارها ايه
احمد: الحمد لله تمام
نغم: مكنتش جيت أحسن علشان ايدك وعلشان متشلش حاجة وكدا
أحمد: لا عادى مبحبش القعاد فى البيت اصلا
عمر:الخطوبة امتى بقى *عمر باصصلهم الإتنين وهو مصيق عينه*
احمد:*الله يخربيتك*
نغم: خطوبة ايه مش فاهمة*بتتكلم وهى متوترة ومكسوفة من الى عمر قاله*
عمر: اقصد خطوبتى انا يعنى فى ايه انتوا مبتعرفوش تهزروا
احمد: انت بتنسى دا مى هتظبطك الخطوبة بكرة ياحلو
عمر: اه صح الواحد شكله كبر وبقى ينسى ، انت جاية طبعا يا نغم
نغم: اه ان شاء الله
عمر: لو مش هتعرفى تجى لوحدك، عبير اخت احمد هتيجى هى واولادها ممكن تيجى معاها
نغم: طب كويس انا كنت عمالة اقول هروح ازاى
عمر: اى خدمة
نغم: بعد إذنكوا بقى هدخل أشوف شغلى
*نغم مشيت وأحمد مسك عمر من التشيرت*
أحمد: انت بتستعبط يالا ولا ايه كنت هتودينا فى داهية
عمر: عاوزة افرح بيك ياعم فى ايه
احمد: تقوم تقول كدا، اتكسفت خالص حرام عليك
عمر: ياحنين ،
*فى بيت نغم، روان جات تزور نغم وقعدين فى البلكونة*
روان: ايه مالك هتفضلى متنحة للبلكونة كدا، اكيد مش هناك، ولو جوة كان طلع
نغم: بتقولى ايه ياروان تقصدى مين
روان: أقصد،بن الجيران الى هنا قصادى، أغنهالك يعنى علشان أخليه يطلع ، الأستاذ أحمد
نغم: اسكتى اسكتى هتفضحينا
روان: طب هنقرأ الفاتحة امتى
نغم: متهزريش ياروان، وبعدين هو اصلا ولا فى دماغة
روان: سورى يانغم هو انت متخلفة اوى كدا، دى حاجة واضحة جدا، كل الى حكتهولى دا ولسة مش متأكدة انه بيحبك،
نغم: مش عارفة، بس دايما لما بيشوفنى بيخبى عينه، وسعات يهرب، كنت بحس انه مش بيحبنى أو عملت حاجة غلط، كان بيكلم الناس عادى، ويجى عندى ألاقيه حط عينه فى الأرض، كنت بزعل ليه مش بيكلمنى زى ماكنا صغيرين، كان هو أكتر حد بيخاف عليا، وكان بيعملى أى حاجة انا عاوزها، وكلن بيسيب صحابه ويلعب معايا، وكان بيركبنى العجله بتاعته، عارفة لما بابا قالى نفسك فى ايه قولتله كورة علشان أديهاله، مش عارفة هى معاه ولا لا، وكان دايما بيصورنى، تعرفى انا عندى ظرف كبير فى صور لينا مع بعض، لما بابا قال اننا هننزل نعيش فى مصر كنت فرحانة أوى، تعرفى ياروان العروسة الى جبهالى لسة معايا، عارفة ياروان إسمى دا هو الى مختارة، وهو قال لماما تسمية وبابا ماما وافقوا، انت بصالى كدا ليه
روان: مندمجة اوى بقصة الحب دى، اه لو الاقى حد يحبنى اه، بس يانغم انت هتوافقى تتجوزى واحد أقل منك
نغم: هو مش اقل منى هو احسن منى، انا مبفكرش فى كدا، انا بس عاوز اعرف هو بيحبنى ولا نسينى وبيعاملنى زى اخته او بنت صاحب باباه فلازم يعاملنى كويس
روان: وانا بقولك انه بيحبك وبكرة تشوفى، صحيح كنت بتقولى رايحة الخطوبة بكرة هيكون هناك
نغم: اه طبعا دا صاحبه الوحيد
روان: بكرة خطوبة صاحبه وبعده خطوبته،
نغم: خايفة نكون انا وانت بنحلم
روان: بكره تقولى روان قالت
*فى بيت أحمد*
عبير: بقالك ساعة بتلبس، إيه هو فرحك ولا ايه، اخلص إحنا اتأخرنا
احمد: جهزتى الولاد
عبير: من الصبح واخلص بقى، احسن اروح أولد هناك
احمد: اهدى بقى ياعبير، وبعدين مقولتيش معتز مجاش ليه، عمر قالى انه كلمه
عبير: وراه شغل هيخلص ويجى علشان يروحنى أنا والعيال، اخلص انت بس علشان شكلنا هنروح على فرحهم
احمد: شكلى حلو ياعبير
علير: قمر ياخويا قمر وان شاء الله المرة الجاية تكون خطوبتك بقى
*حمزة وهنا ولاد هبير فتحوا الأوضة ودخلوا*
حمزة: ايه دا يا خالو شكلك حلو هو انت العريس
هنا: ماما هو خالو هو العريس
عبير: ان شالله خلينا نفرح بقى
احمد: يعنى شكلى بجد حلو
عبير: نغنهالك يالا ياعيال حلو الحلو مفيش فى جمالة واخد قلبى بكل خ *احمد قطعها فى الكلام وهى بتغنى*
أحمد: خلاااااص ياعبير خلاص يالا نطلع علشان نغم زمانها مستنيانا
عبير: يالا ياخويا* طلعوا من الشقة وأحمد قالها استنى نسيت حاجه، ودخل الأوضة تانى وقعد بيص لنفسة فى المراية ويظبط نفسه*
عبير: أقطع دراعى من هنا ان مكنتش يا أحمد ياخويا دخلت تبص لنفسك فى المراية
احمد: طب اسكتى بقااااا
* أحمدوعبير والأولاد فى الشارع مسنانين نغم تنزل من العمارة *
عبير: نغم نزلت أهى * احمد كةن ماسك الموب باصص فيه ولما عبير اتكلمت بص، نغم كانت لابسة فستان نبيتى وكان شكلها حلو *
عبير: ايه القمر دا يا نغم
حمزة: يبقى انت العروسة، صح ياماما
نغم: عروسة *بتتكلم بإستغراب*
عبير: لا لا اصلة شايف احمد لابس بدلة وكدا ومفكر هو العريس فلما شافك لابسة الفستان قال ان انت العروسة *نغم اتكسفت ووشها احمر وبصت فى الأرض*
احمد: معلش لو اتأخرنا عليكى
نغم: انا قولت انتوا مشيتوا
عبير: لا اصل الأستاذ احمد كان بقاله ساعة بيظبط نفسه
احمد: انا بقول يالا بقى علشان منتأخرش ونلاقى عمر ومى سابوا القاعة وجم دلوقت
عبير: عمر يعملها
*فى القاعة*
أحمد: كويس لسة عمر مجاش، كلمنى وقال انه على وصول، هروح بقى أظبط الكاميرا علشان التصوير وكدا، وانتوا خليكوا هنا على التربيزة
*زياد جه علشان يسلم على أحمد وأحمد كلن واقف علشان هيمشى علشان يصور عمر ومى*
زياد: ازيك يا أحمد عقبالك
احمد: الله يسلمك يا زياد وعقبالك انت كمان
زياد: قريب ان شاء الله *كان بيتكلم وهو باصص لنغم* ازيك ياعبير عاملة ايه
عبير: الله يسلمك يادكتور، اخبارك ايه محدش بيشوفك يعنى
ذياد: معلش مشغول انت عارضةى، وموضوع الكورسات دا كان واخد وقت كبير، صحيح مبروك يادكتورة نغم عرفت انك جبتى امتياز فى مادة الكورس
نغم: الله يبارك فيك يادكتور *بتتكلم وهى مضايقة منه*
زياد: انت رايح فين أحمد
احمد: انا هروح علشان عمر ومى على وصول أشيك على التحضيرات واشوف الدنيا
زياد: خلاص روح انت وانا هستناك هنا علشان كنت عاوزك فى موضوع
*عمر ومى وصلوا *
احمد: ايه بقالك ساعة بتقول على وصول ، عامل فيها شخصيه مهمة
عمر: الأستاذة هى الى أخرتنى
مى: بتقول حاجة
عمر: أنا أقدر اقول
مى: نغم جات
احمد: اه كلك هناك على التربيزة أهم
مى: عقبالكوا بقى
احمد: يلا علشان التصوير
مى: انا هخليهم يدوك حتتين جاتو يا احمد بس صورنا حلو
عمر: طبعا هيصور حلو، هو انا جايبلك اى حد، دا الفوتوجرافر بتاعنا
*مى صاحبها خدوها بترقص معاهم، وأحمد وعمر تعبوا من الرقص وراحوا الإتنين مستخبين من صحابهم علشان ميرقصوش وقعدين ورا الكوشة*
عمر: يانهار اسود انا حيلى اتهد. مش قادر، متولعلى سيجارة
أحمد: الله يخربيتك، اسكت هتودينا فى داهية
عمر: اه مالحكومة هنا بقى، صحيح، هتكلم ابوها امتى بقى، والله دى بتحبك، دى مشالتش عينها من عليك، شوفت انا واخدلك بالى، يلا بقى دا الفرحة حلوة يا أحمد
أحمد: خايف خايف أوى ياعمر
*الديچى بيتكلم، العريس فين ياجماااعة، هو هرب ولا ايه ياعريس، يلا علشان تلبس الدبل*
عمر: ايه ياجدعان مفيش استراحة، يلا احسن الاقى مى هنا وتنكد عليا وانا مش قادر
عمر: انت فين يامى بقالى ساعة بدور عليكى، يعنى انت مش عاوزة تلبسى الدبل لو كدا قولى
مى: والله العظيم
عمر: والله العظيم انت قمر، بس ايه الحلاوة دى،
مى: ايه دا ماانت شايفنى من الصبح
عمر: لا بس بتحلوى، كل مابتقدمى بتحلوى عاملة زى الجبنة الحادقة
مى: الله يخربيتك يافلااااح، بقى فى واحد يقول لخطبتة يوم خطوبتهم انت زى الحبنة الحادقة، بعد اذنك متتكلمش تانى
عمر: يعنى اعمل ايه بحاول أبقى رومانسى
مى: متتكلمش
احمد: ايه بقالكوا ساعة بتتكلموا يلا علشان نلبس الدبل
*عمر لبس الدبلة لمى بس احمد ملحقش يلقك الصورة*
احمد: معلش ياعمر اقلع الدبلة تانى ومى تلبسهالك
مى: والله أبدا انا مصدقت لبسها
عمر: عنيفة أوى، خلاااص يابو حميد مش عاوز الصورة، أنا عاوزها هى *مى ضحكت وبصت فى الأرض*
*معتز جوز عبير جة الخطوبة وسلم على عمر واتصوروا *
معتز: الف مبروك ياعموره وعقبال التمام، وعقبالك بقى يابوحميد،
عمر: اه والنبى قوله، عاوزين نفرح بقى،
احمد: عقبال متفرح بحمزة وهنا، والبيبى الجاى ان شاء الله
*الخطوبة خلصت، يلا يا أحمد علشان نوصلك انت ونغم معانا، ونكمل نروح احنا*
احمد: متبجوا تباتوا، ماما مستنياكوا
معتز: مش هعرف عندى شغل الصبح ومش هعرف، وبعدين كلها اسبوع وعبير تولد ونجى نقيم عندكوا
أحمد: وقفنا هنا متدخلش الشارع واحنا هنكمل، علشان متتعبش نفسك وتلف، والعيال اصلا فاصلين ومش قادرين
معتز: فيه ايه يابوحميد هبقى ألف تانى وعلشان نغم بردو نوقفها عند البيت
نغم: لا عادى دول خطوتين
*معتز وقفهم. بالعربية عند أول الشارع *
احمد: ماشى ياعم معتز الف سلامة
نغم: شكرا يابشمهندس،
*معتز مشى بالعربية، واحمد ونغم كملوا مشى ووصلوا عند باب العمارة*
نغم: ايه دا انت هتفضل واقف مش هتطلع
احمد: اطلعى انت بس، وأول ماتطلعى شاورلى من البلكونة،
نغم: ياعم هو انا صغيرة اطلع انت بس، يعنى هتفضل واقف فى الشارع كدا
أحمد: معلش ريحينى واطلعى اعملى الى قولتلك عليه
*نغم طلعت واول مطلعت راحت على البلكونة وشاورلت لأحمد، أحمد طالع على السلالم بيغنى ومبسوط، ودخل أوضتة وفتح الموب بيكلم عمر*
أحمد: انا مبسوووط أوى يا عمر، وخدت قرار انى هكلم أبوها بكرة خلااااص
عمر: ايوة بقى هو دا الكلام، ، وبعدين ذياد ماله كان لازق فى التربيذه بتاعتكوا كدا ليه
احمد: اه صحيح فكرتنى، دا قالى انه عاوزنى فى موضوع
عمر: موضوع ايه دا كمان
احمد: مش عارف اهم حاجه بكرة انى هكلم ابو نغم خلاااص خدت القرار
عمر: احسن قرار، ومبروووووك
احمد: الله يبارك قيك ياعمورة وعقبال تمامك انت ومى، صحيح ايه حاسس باايه بعد ماتكلبشت ياحلو
عمر: مش عارف بس فرحان، فرحان انى خلاااص هتجوز مى، رغم انى مبحبش المسؤلية، بس أعمل ايه بحب مى
احمد: وهى كمان بتحبك، وانت عمرك ماهتلاقى حد يحبك زيها
عمر: ماانا عارف، لو لفيت الدنيا مش هلاقى زى مى، اكتر حد فاهمنى وبحسها شبهى، ومقدرش اعدى اليوم من غير ماارخم عليها، انا اصلا بحسها بنتى الى مسؤلة منى، ومبحبش اشوفها زعلانة، وعمرى محبيت غيرها، بس هى الى عندها كلاب فى دمغها بتهوهو ومصمه انى بحب غيرها، وانا بحب أعاندها أوى
احمد: ربنا يهديك ياعمر ويجمع بينكوا على خير
عمر: يلا سلام بقى علشان هموت وانام، اليوم كان طويل اوى
احمد: ماشى ياعم سلااام
* أحمد قعد على مكتبة، ومسك الورقة والقلم ويكتب جوااب*
" مش عارف هكتب ايه، بس أنا فرحان أوى وعاوزة أغنى وأملى الدنيا فرح، هكلم أبوكى بكرة *كتب التاريخ* ودا هيكون أهم تاريخ فى حياتى، كل الى عاوزك تعرفيها، انى بحبك وانك سبب سعادتى، وعاوزك دايما مبسوطة، واه هحبلك العروسة اللعبة وانا جاى ماانا عارف انك لسة بتحبى العرايس، نسيت أقولك انى جبتلك عرايس كتير، فى كل عيد تقريبا كنت بنزل انا وعمر نجيب عروسة، نفسى تكونى فاكرة طفولتتا، انا هنام علشان أجيلك. بكرة هنام ومستنى بكرة يجى دلوقت، *خلص ومضى إسمة، وقفل الجواب وشاله جنب الجواب التانى فى درج المكتب *
مانسوش تتفاعلوا، علشان منساش أكتب الفصل الجديد، اتكلموا كدا وقولوا رأيكوا🤨😂
_________________________________
تعليقات
إرسال تعليق