رواية طفلتي الهاربه الفصل الثامن عشر والتاسع عشر بقلم ندا احمد
 |
رواية طفلتي الهاربه الفصل الثامن عشر والتاسع عشر بقلم ندا احمد
قدر بعدت بخوف منه و بدأت ترتعش
ادهم : أهدى يا قدر أنا بس هضمك ديه كان بنسبالى حلم
قدر لسه هنتكلم قطع ذلك رنين هاتف ادهم و كانت مكالمة باسم (شروق قلبى ❤️ )
قدر بصت لادهم بصدمة 😳
ادهم : لحظة والله هفهمك
قدر : تفهمني ايه انت لسه خاطب شروق
ادهم : هفهمك
قدر بمقاطعة : سؤال لسه خاطبها ؟
ادهم اخفض رأسه : أيوة
قدر بصت لادهم بصدمة اكبر فيه
ادهم : بس مش زى ما انتى فاهمة
قدر : فاهمة ايه لو بتحبها روحلها اتجوزتنى ليه و بدأت تعيط
ادهم : قدر أنا عايز ابررلك
قدر : تبرر ايه أنا مش عايزة اسمع منك حاجة و عايزة أطلق
ادهم : يا قدر أنا مينفعش اسيب شروق و مش هقدر اقولك السبب
قدر : كمان و طالما كده اتجوزتنى ليه
ادهم :مش عايز صورتى تتهز اكتر قدامك
قدر بصتله و عينيها كلها دموع و هو خرج من الخيمة بضيق
قدر نامت من كتر العياط هروبا من الواقع
فى الصبح
ادهم جهز الشنط
قدر : احنا هنروح فين
ادهم : بيتنا
قدر : أنا مش هروح معاك فى حتة
ادهم : قدر أنا هفهمك كل حاجة خليكى واثقة بس انى عمرى ما حبيت حد غيرك بس أنا محتاجك جنبى يا قدر
قدر أنا هروح معاك بس محتاجة افهم يا ادهم
ادهم : حاضر أنا هفهمك
ادهم و قدر سافروا القاهرة و رجعوا بيتهم و قدر دخلت تغير هدومها
ادهم رن تلفونه خرج البلكونة يتكلم مع شروق
ادهم : خلاص يا شروق هروح معاكى
قدر كانت واقفة و سامعه بيكلم شروق
ادهم لف شاف قدر واقفة و بتبص لادهم نظرة خذلان
قدر : طلقنى يا ادهم أنا مش عايزة واحد خا*ين لو بتحبها ليه اتجوزتنى
ادهم : أنا ندمان اصلا
قدر بصدمة : ندمان يا ادهم 😳🥺
ادهم نفسه يشرحلها بس خايف لما تعرف تسيبه
قدر : أنا راجعة بيت اهلى و ورقتى توصلى
ادهم : مفيش خروج من هنا فاهمة و انا اللى هسيبلك البيت أنا زهقت من كل حاجة
فى مكان تانى
شروق : مش عايزة حتة فيها سليمة فهمين
على بليل و قدر فى البيت لوحدها
الباب اتفتح و اربع ستات دخلوا الاوضة على قدر و بدوا يض*ربوها بوح*شية و خرجوا فى هدوء و قفلوا الباب
و أدهم سهر فى اليوم ده بره البيت لحد الصبح
رجع لقى الإسعاف تحت البيت و الجيران ملمومين
بارت19
على بليل و قدر فى البيت لوحدها
الباب اتفتح و اربع ستات دخلوا الاوضة على قدر و بدوا يض*ربوها بوح*شية و خرجوا فى هدوء و قفلوا الباب
و أدهم سهر فى اليوم ده بره البيت لحد الصبح
رجع لقى الإسعاف تحت البيت و الجيران ملمومين
ادهم جرى يشوف فى ايه لانه قلق جدا على قدر
لقى قدر بتعيط و فجأة اغمى عليها و بيبص لقى جارتهم باين عليها آثار الضر*ب و بتنزف ادهم شال قدر و راحوا كلهم المستشفى
جارتهم اللى اخدت الضر*ب بدل قدر حالتها مستقرة و أدهم اتكفل بمصاريف علاجها
و لكن فضلت قدر يومين فاقدة الوعى و الدكاترة مش عارفين سبب لحالتها
لحد ما فى اليوم الثالث فاقت و الدكاترة فحصوها
الدكتور : مبروك المدام حامل ة هى كويسة دلوقتى
ادهم : مدام مين
الدكتور: مدام حضرتك قدر محمد
ادهم: حضرتك متاكد
الدكتور: أيوة طبعا التحاليل والفحص
بيقولوا كده
ادهم دخل وهو مش طايق نفسه
ادهم ببرود: قومى البسى يلا هنروح
قدر مستغربه طريقته و لكن غيرت فى
هدوء وروحت معاه
ادهم بيز*قها جامد يدخلها البيت
ادهم: اتفضلى ادخلى
قدر:فى اى بتعملنى كده ليه
ادهم بسخريه وغضب: صحيح نسيت
اقولك مش حضرتك حامل
قدر: انا حامل طيب ازاى
ادهم: شوفى بقى أنهى مره هربتى فيها
وحصل اللى حصل
ادهم : وانا اللى فكرتك بريئة وطاهرة
طلعتى وس*** و ز*بالة
قدر: انا كده فى نظرك يا ادهم
ادهم: باللى حصل ده أيوة بقيتى في
نظرى رخ*يصة يا قدر
قدر: ده انت خون*تنى و سامحتك
ادهم: بس انا راجل وده مش مبرر
صحيح يعنى انا غلطان بس ده مش
معناه تروحى انتى كمان تعملى نفس
الغلط
قدر: بس انا محدش لم*سنى
ادهم: انتى عايزة تجننينى اومال حامل
ازاى
قدر: مش حامل
ادهم: بطنك ديه ايه حمل كاذب يعني
قدر: معرفش
ادهم: زى ما تعرفيش حملتى من مين
يا فا*جرة
قدر: مش انا كده طلقنى
ادهم: انتى...............
